تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز
که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز
(مولانا، دیوان شمس)
مدت‌ها بود درنظر داشتم با فراهم آوردنِ بَسترِی یکپارچه—به دور از ناز و کرشمه‌هایِ شبکه‌هایِ اجتماعی—همه‌یِ فعالیت‌ها و دغدغه‌هایم را بی واسطه با شما دنبال کنندگانِ عزیز به اشتراک بگذارم. در این مدت هم که مشغولِ بررسیِ امکاناتِ پلتفرُم‌هایِ مختلف برایِ به ثمر نشستنِ این مهم بودم، هرچه جُستم «جز وحشتم نیفزود»؛ چرا که اساساً هیچ یک از این پلتفُرم‌ها یا برایِ همرسانیِ متونِ طولانی ساخته نشده بودند، و یا ساز-و-کارِشان برایِ انتشارِ مطالب بابِ میلِ من نبود. بنابراین، بعد از سنجیدنِ همه جوانب، به این نتیجه رسیدم تا در بستری که صفر تا صَد-اش را به میلِ و علاقه‌یِ خودم ساختم و با روحیاتم سازگار است، به انتشارِ مطلب بپردازم. و چه بستری بهتر از تارنمایی شخصی که بازتاب دهنده‌یِ دیدگاه‌ها، دغدغه‌ها و فعالیت‌هایم در این سال‌ها باشد.
از این پس بنا دارم تا اولاً با ویرایش و بازنشرِ مطالبِ پیشین و ثانیاً با انتشارِ نوشته‌هایِ تازه در بخش‌هایِ مختلفِ این تارنما، به ازسرگیریِ فعالیت‌هایم در حوزه‌هایِ مختلفِ فرهنگی، هنری و ادبی بپردازم. در نتیجه، اگر علاقه‌مندید تا از چند-و-چونِ این کوشش‌ها بی‌خبر نمانید، پیشنهاد می‌کنم مطالبِ بارگذاری شده در این تارنما را روزانه دنبال کنید.