گونه‌یِ علمی-تخیلیِ ادبیاتِ داستانی، برخلافِ تصورِ شمارِ قابلِ توجهی از مخاطبان و علاقه‌مندانِ ادبی، تنها از طریقِ ترجمه‌یِ آثارِ ادبیِ (عمدتاً غربی) میانِ فارسی‌زبانان ترویج نیافته. زیرا دستِ کم از حدودِ یک سده پیش، ادیبانِ فارسی‌زبان با نگارشِ آثاری بومی به نشر و گسترشِ این دسته از ادبیاتِ داستانی میانِ مخاطبانِ هم‌زبانِ‌شان کوشش‌هایِ درخورِ توجهی انجام داده‌اند. در این یادداشت برآنم تا اولاً با اشاره‌ای موجز به این تلاش‌ها، اندکی درباره‌یِ پیشینه‌یِ این گونه‌یِ ادبی در کشورمان صحبت کنم و ثانیاً به بررسیِ دلایلِ کم‌توجهی به این گونه‌یِ‌جذابِ ادبی در ایران بپردازم.
